Ik was erg nieuwsgierig naar deze man, waarvan ik de laatste weken een aantal artikelen en veel verwijzingen naar had gelezen in het kader van mijn herontwerp en LA5. Boeiend zoals zijn kijk is op de professionele identiteit van de leraar.Een aantal interessante punten uit de lezing:
Het onderwijs van nu, en Nederland loopt daarmee samen met VS en VK voorop, is een product dat moet voldoen aan bepaalde kwaliteitseisen. Efficientie en effectiviteit zijn de waarden of criteria waaraan dit product moet voldoen, vergelijkbaar met een stofzuiger. Het gaat om de added value, de leeropbrengst. Kortom het rendementsdenken. Er bestaat een soort van blauwdruk waaraan het onderwijs moet voldoen, waarmee de eigenheid wordt ontkent.
De professionaliteit van leraren manifesteert zich in de praktijk, leraren hebben vaak goede redenen om te doen wat zij doen.
Als er sprake is van het professionaliseren van leraren is het van belang hierop aan te sluiten, het gaat hier om de zone van naaste ontwikkeling. Echter, er is meer onder het water dan de bovenkant van de ijsberg laat zien. Het gaat om het (h)erkennen van de kwetsbaarheid, er gebeuren dingen die je niet hebt gekozen.
Natuurlijk moet je je verantwoorden, wat je doet en waarom zo. Echter, je kunt je als professional ook niet loskoppelen van wie jij bent als mens.
Kelchtermans noemt het Self Identity in context: deze is meer-lagig en veranderlijk. (Als model noemt hij het Ui-model van Korthagen en Vasalos)
Daarom bij het professionaliseren van leraren: reflecteren op het handelen, niet alleen technisch en instrumenteel maar vooral ook op andere dimensies
- Moreel: verantwoordelijkheid
-Politiek: macht, controle en invloed,
-Emotioneel engagement en dus, emotionele 'niet' onverschilligheid.
De reflectie moet gaan in de diepte, voorbij het niveau van het handelen. Je bent als professional in het leraarschap kwetsbaar, je staat als persoon op het spel. Aandacht voor de persoonlijke motieven in de reflectie verdiepen en verbreden. Een goede vorm hiervoor is de narratief-biografische reflectie.
" Reflectie als verwondering over jezelf"
Na de keynote van Kelchtermans heb ik een workshop 'Storytelling' bijgewoond.
In deze workshop hebben we een tweetal reflectie-opdrachten va eerstejaars studenten bekeken die gebaseerd waren op de Storytelling methode.
De studenten moesten aan de hand van een verhaal reflecteren op betekenisvolle ervaringen, hoe zij daarin hebben gehandeld en welke leeropbrengst zij hier door hebben verkregen. Ook moest in het verhaal de PI's verwerken.
Ik vond het een hele mooie methode, zolang je de leerlingen maar de ruimte laat. Ik vind het geen methode waarin je aan teveel indicatoren moet voldoen, anders slaat de creativiteit dood en wordt het een wenselijk opgezet verhaal. Dit was duidelijk het geval bij de fontysstudenten.
Het belang van autonomie en verbondenheid en het vertrouwen in de competentie van studenten zal helpen om via deze mooie methode tot diepere lagen van de mens te kunnen komen.
Het is mi. minder geschikt om te gebruiken als toetsvorm, wel als voorbereiding op een (stage)gesprek.
Ik ben wel van plan om deze methodiek eens te proberen in mijn cursus, voor wie wil...
Het was een boeiende dag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Reacties zijn van harte welkom!